|
Camiel Eurlings
(30) is de jongste lijsttrekker voor de Europese verkiezingen en wel
van de tot op heden grootste partij in het Europees Parlement: het CDA, als onderdeel van de Europese Volkspartij en Europees Democraten. Geboren in het Limburgse
Valkenburg is Brussel helemaal niet ver-van-zijn-bed. Politiek heeft
hij van thuis meegekregen. Zijn vader was gemeenteraadslid en op
spannende momenten stond Camiel als jongetje graag op de publieke
tribune van de tegenover hun huis gelegen gemeenteraad. Toch was het
niet voorbestemd dat Eurlings een politiek succesnummer zou worden. Na
zijn studie technische bedrijfskunde heeft hij een tijdje voor
chemieconcern DSM gewerkt. “Ik voelde me er opgesloten in een kooitje.
Ik wilde veel meer onder de mensen zijn.” En dat gebeurde. In 1998 werd
Eurlings met vele Limburgse voorkeurstemmen in de Tweede Kamer gekozen.
Vorig jaar augustus vroeg de partijleiding hem zich nu voor Europa in
te zetten. Eurlings zei ja. Europa is voor hem heel belangrijk. Maar
wat voor Europa heeft hij eigenlijk voor ogen? En blijft Eurlings in
Brussel net zo herkenbaar als in Den Haag?
Smoel
Luid bellend
komt Eurlings het Tweede Kamer-restaurant binnen, koffie in zijn
rechterhand. Gisteravond had hij een lijsttrekkersdebat in Brussel en
's ochtends alweer interviews in Nederland. "Dat was pittig. Maar ja,
ik heb wel ongelooflijk veel zin in de komende periode in Brussel." Het
gesprek gaat vrijwel meteen over de kwestie-Irak. Afgelopen week is het
eerste slachtoffer aan Nederlandse zijde gevallen. In het
lijsttrekkersdebat in Brussel was Eurlings erg fel, omdat Max van den
Berg beweerde dat de PvdA altijd tegen de oorlog in Irak was. "Daar is
niets van waar. Ik heb bij de formatiebesprekingen van het huidige
kabinet gezeten en het compromis met Bert Koenders (PvdA) was
glashelder: wel politieke, maar geen militaire steun aan de VS", aldus
Eurlings. Zijn felheid - op bijna alle punten - is ongekend. Het jargon
waarvan hij zich bedient is dan ook tekenend. Hij is tegenstander van
een referendum over de Europese Grondwet, maar mocht het er toch komen
dan gaat hij er "vol in-knallen" met een ja-campagne. En: "We moeten
doorpakken op grensoverschrijdende zaken. Europa moet smoel krijgen."
Nederland moet weer actiever worden
Eurlings
refereert aan de huidige minister van Buitenlandse Zaken Ben Bot, die zijn Brusselse ervaringen in boekvorm heeft uitgebracht en concludeert dat de rol van Nederland in de Europese Unie
is weggezakt. We zijn niet meer actief in Europa en Nederlandse
politici draaien de ene na de andere “negatieve riedel” af, aldus
Eurlings. Alles wat grensoverschrijdende effecten teweeg brengt moet
Europees geregeld worden: veiligheid, milieu, drugs, asielzoekers, noem
maar op. “Maar de VVD heeft bijvoorbeeld geen zin om hierop door te
pakken. En GroenLinks blijft maar vasthouden aan ons eigen
drugsbeleid.” Ook de “gevoelsafstand” tussen Nederland en Brussel is
Eurlings een doorn in het oog. In het afgelegen Portugal zou deze
afstand toch veel kleiner zijn. Eurlings schuwt boude stellingen niet:
“Neem nu de recente uitbreiding met tien nieuwe landen. Mensen beseffen
te weinig wat een ongelooflijke prestatie de Oost-Europese landen
hebben geleverd. Zij zijn in vijftien jaar tijd van communistische
dictaturen veranderd in volwaardige democratieën. Kijk naar Alexander
Lukashenko in Wit-Rusland, dat is een vreselijke dictator. Dat had ook
de toekomst van onze nieuwe lidstaten kunnen zijn.”
Terrorisme
Camiel Eurlings is
tough on terrorism. Hij
rechtvaardigt nogmaals de oorlog in Irak. “Op honderd cruciale
vragen kwam geen antwoord van de Irakezen. Wapeninspecteur Blix heeft
vastgesteld dat Saddam Hussein beschikte over honderden liters gore
rotzooi.” Eurlings windt zich erover op dat de Europese Unie
vervolgens niet in staat bleek een gemeenschappelijk standpunt in te
nemen. Er moet één Europees buitenlands beleid komen, willen
we wat voorstellen. Lidstaten moeten niet kunnen vetoën. “In
een Unie van vijfentwintig landen werkt dat niet. Grote landen zullen
dan coalities gaan vormen en dan krijg je een Europa van meerdere
snelheden. Dat is eigenlijk al zo met Euro-landen en
niet-Euro-landen, maar verder moet het zoveel mogelijk vermeden
worden.” In de strijd tegen terrorisme moeten inlichtingendiensten van alle landen met elkaar samenwerken. Eurlings wil dat de
onderlinge uitwisseling van gegevens een vanzelfsprekendheid wordt. Of dat niet de soevereiniteit van nationale staten
ondermijnt? “We moeten echt van die heilige huisjes af. Terrorisme
is een verderfelijk verschijnsel, dat hebben we nog in Madrid gezien.
Dat ook de uitwisseling van passagiersgegevens aan Amerikaanse
vliegmaatschappijen op verzet stuit bij Europarlementariërs, vind ik
onbegrijpelijk. Schiphol is onze buitengrens. Vliegtuigen die
hier opstijgen en Manhattan passeren komen onderweg geen controlepost tegen. En
bovendien: als ik een nacht bij Holiday Inn logeer, sta ik net zoveel
persoonlijke gegevens af."
Niet naïef
Eurlings
noemt zichzelf niet naïef pro-Europees. Europa moet dingen doen,
we moeten aan de slag. Natuurlijk zijn er problemen, zoals teveel
bureaucratie. Maar dat is geen reden om met je rug naar Europa te
gaan staan, waar andere politieke partijen toe neigen. Je moet de
problemen juist aanpakken, het mes erin, “we moeten doorpakken in
Europa”. De toetreding van Turkije is aanstaande. Sinds 1999 is het
land kandidaat-lid. Eurlings staat niet negatief tegenover het mogelijke EU-lidmaatschap van Turkije. “De discussie moet wel zuiver blijven.
Niet van: er wonen veel moslims, dus Turkije kan er nooit bij. Maar
ook niet: er wonen veel moslims, we moeten geen negatieve signalen
aan de moslimwereld afgeven, dus Turkije kan er nu al bij. Nee,
Turkije moet eerst nog werken aan mensenrechten en andere criteria.”
Eurlings zegt in deze periode zeven dagen per week campagne te
voeren. Met een opkomst van minder dan 50% bij de Europese
verkiezingen in juni neemt hij geen genoegen. Naïef?
>> De fanclub van Camiel Eurlings
| 
